Het plaatje in je hoofd

Vorig jaar zijn mijn man en ik tijdens een dagje weg in een super leuke boekwinkel in Oisterwijk beland waar we wel anderhalf uur tussen de boeken hebben lopen snuffelen. Zon oud pand wat tot de nok toe gevuld staat met boeken en alles wat  erbij hoort. Wanneer ik tussen de boeken loop krijg ik vaak zon plaatje in mijn hoofd van een knus huisje met zon grote stoel bij de opening haard waar je met een dekentje en een kop thee in kan kruipen om vervolgens uren te gaan zitten lezen. Heerlijk plaatje maar helaas geen open haard in ons huis....

In die winkel kwam ik een mooi taartenboek tegen met exclusievere taarten met apartere ingrediënten. Het idee kwam daar in me op om een keer samen met mijn man zon taart uit dat boek te gaan maken. (even ter info, mijn man bakt nooit, koken gelukkig wel maar hij heeft nog nooit een cake gebakken)

Het boek ging mee naar Geldrop en kreeg een mooi plaatsje op een standaard op de bar in de keuken. Door het jaar heen heb ik er wel eens doorheen gebladerd maar het kwam er nooit van om er iets uit te bakken laat staan dat we dit met zijn 2tjes zouden doen.

Afgelopen week was het moment daar dat ik de ingeving kreeg om met zijn 3tjes iets te gaan bakken. Mede door het slechte weer en om iets met zijn  3en thuis te doen ontstond dit idee. Ik pakte HET boek van zijn standaard en ging opzoek naar een leuk bewerkelijk recept om te maken.

Ik vond het recept van een espresso chocolade taart met diverse lagen die ook over 2 dagen verspreid gemaakt moest worden ivm met opstijven van bepaalde lagen. Waar ik van de fruitige of kruidige baksels ben is mijn man van de koffie chocolade achtige baksels dus dit recept was voor nu perfect! Als je nu denkt waarom er niet iets gebakken wordt naar de smaak van onze zoon, die lust geen taart.. Ja ik weet het, ik bak vanalles en mijn zoon lust daar niks van. Alleen muffins en koekjes en brownie. Verder kan ik hem niet blij maken met mijn bakkunsten.

Maar zoals ik het plaatje in mijn hoofd had van een boek lezen bij de open haard zo had ik ook een plaatje in mijn hoofd bij het maken van een taart met zijn 3en. Je weet wel uit zon film dat iedereen lachend om elkaar heen beweegt, de een met een chocolade veeg over zijn wang de ander met meel in het haar en andere gezellige kerstfilm taferelen. 

Nou ook dat plaatje bleek niet te gaan zoals gedacht, het was heel gestructureerd, zonder te veel geknoei (beide mannen hebben een hekel aan vieze handen en mijn man poetste elke drupje wat op het aanrechtblad viel meteen op). Het was eigenlijk een geoliede machine hoe we deze taart aan het maken waren. Waar de een de chocolade al roerend aan het smelten was, deed de andere de volgende ingrediënten afwegen en de ander mixte dit weer tot de juiste substantie. 

En weet je... ook al had ik een heel ander plaatje in mijn hoofd was dit zo leuk om dit samen te doen en om te merken hoe goed we met zijn 3en samen kunnen werken. 

En hoe trots we waren toen het eindresultaat op de schaal stond, het laatste vlokje bladgoud erop gelegd werd en er een super mooie taart voor ons op het aanrecht stond. Allemaal zo benieuwd naar de binnen kant hoe deze eruit zou zien toen we hem aan gingen snijden en vooral hoe trots we waren toen mijn man en ik samen proefde en hij ook nog eens hemels bleek te zijn.

Het plaatje in mijn hoofd is aangepast en veranderd in een mooie herinnering!